Минем яраткан китабым – Габдулла Тукайның "Шүрәле" поэмасы. Бу китап минем өчен бик кадерле, чөнки ул татар әдәбиятының классик әсәре булып тора. Тукайның иҗаты миңа татар телен һәм мәдәниятен тирәнрәк аңларга ярдәм итә. "Шүрәле" поэмасын укыганда, мин үземне әкият дөньясында йөргән кебек хис итәм. Әсәрдәге геройларның кылган гамәлләре һәм кичергән хисләре мине һәрвакыт уйландыра.
Поэманың төп герое – Батыр егет. Ул урманга барып, шүрәле белән очраша. Шүрәле – ул мифик зат, аның зур куллары һәм озын тырнаклары бар. Батыр егет үзенең акыллы һәм батыр булуы белән шүрәледән котыла. Әсәрдә батырлык, акыллылык һәм тапкырлык кебек сыйфатлар мактала. Бу сыйфатлар һәркемгә үрнәк булырга тиеш.
Мин бу әсәрне бик яратам, чөнки ул мине үз халкымның мирасын һәм гореф-гадәтләрен хөрмәт итәргә өйрәтә. Габдулла Тукайның "Шүрәле" поэмасы һәр татар баласы укырга тиешле әсәр дип саныйм. Ул безнең тарихыбызны һәм мәдәниятебезне саклап калу өчен зур әһәмияткә ия. Бу китап минем күңелемдә һәрвакыт аерым урын алып тора һәм мин аны кабат-кабат укырга яратам.