Мин әниемә булышам
Бүген ял көне. Минем исемем Алинә. Мин әниемә йорт эшләрендә булышырга бик яратам. Иртән торгач, мин әнием белән бергә аш бүлмәсенә кердем. Без бергәләп тәмле коймаклар пешердек. Әнием камыр баса, ә мин аның өчен өстәлне җыештырдым. Коймаклар әзер булгач, мин өстәлгә чәй куеп куйдым.
Чәй эчкәч, әнием кер юарга кереште, мин исә аңа кер суытуны оештырдым. Мин керләрне машинага тездем, ә әнием су койды. Кер юу чистартылгач, без керләрне бергәләп сукалап алдык.
Төшке ашка, әнием пешергән тәмле пилмәннәрне ашадык. Мин тәмле пилмәннәр өчен әниемә рәхмәт әйттем. Әнием миңа куанып карады. Ул минем ярдәмем өчен бик шат иде.
Көн дәвамында без бергәләп йортны җыештырдык. Мин әниемә полларны сөртүдә һәм чәчәкләрне сугуда ярдәм иттем. Шулай итеп, көн дәвамында без күп эшләр башкардык.
Кич белән, әнием миңа үзенең бик рәхмәтле булуын әйтте. Ул минем ярдәмемне бәяләде. Мин әниемне бик яратам һәм аңа булышырга тагын да күбрәк теләк белдерәм. Безнең бергәләп вакыт уздыру бик күңелле һәм файдалы.